Fireplace

Δεν υπάρχει πιο ουσιαστικό πράμα κοινωνικά, από το να μαζεύονται 2-3 φίλοι γύρω από μια εστία φωτιάς, να είναι πρόθυμοι να συζητήσουν τα λάθη τους και να είναι έτοιμοι να μοιραστούν κομμάτια από τον τρομαγμένο τους εαυτό. Η ζωή είναι αστεία δύσκολη μα και αστεία ευχάριστη για να μην μπορούν 2-3 φίλοι να γελάσουν και να κλάψουν μαζί γύρω από μια εστία φωτιάς.

Γιατί όπως η φωτιά σε συνεπαίρνει και σε μαγευει έτσι και οι δρόμοι που ο καθενας μας επιλέγει να βαδίσει σε μπερδεύουν και σε αλλάζουν. Η ζωή μας είναι αστεία δύσκολη γιατί παίρνουμε τους εαυτούς μας πολυ πιο σοβαρά από ότι χρειάζεται και αστεία ευχάριστη γιατί οι περισσότεροι από εμάς  απολαμβάνουν την μοναξιά μόνο όταν αμολούν βρωμερές κλανιές που μόνο αυτοί μπορουν να ανεχτούν.

Υ.Γ.1 Οι καφροπαρεές σαφώς δεν αντιμετωπίζουν κανενα προβλημα με τις πιο πανω δυσκολίες.
Υ.Γ.2 Είτε κλάψεις, είτε γελάσεις, είτε κλάσεις ο πλανήτης θα συνεχίσει να γυρίζει γύρω από τον ήλιο.

Enjoy the ride Dumbass

Είδα πολλά όνειρα χθες βράδυ, ότι ανέβαινα μία σκάλα χωρίς σκαλοπάτια, ότι έτρεχα πάνω στο νερό και πετούσα ψηλά στα αστέρια, ότι πετόυσα μακρυά από την γή, δίπλα σε άγνωστους πλανήτες και σε μια επιβλητική ζώνη άγριων αστεροειδών. Ήταν όμορφο αίσθημα αυτό του να πετάς, ελευθερία μα και ξεγνοισιά. Γαλήνη μα και αναζήτηση. Ήταν πραγματικά όνειρο.

Αυτό όμως δεν κράτησε για πολύ, γιατί μαζί μου πετούσε και άλλος κόσμος και ξαφνικά ακούστηκε κάποιος να φωνάζει:"Θα μας τσακίσουν οι αστεροειδής, μας τραβάει η βαρύτητα προς το μέρος τους." Και τότε όλοι μαζί προσπαθούσαμε να αποφύγουμε την όποια σύγκρουση με τους αστεροειδής. Θυμάμαι καλά ότι όταν αντιλήφθηκα ότι η φορά του σωμάτος μου αλλά και όλων όσων πετούσαν δίπλα μου όδευε αναπόφευκτα προς την επιβλητική ζώνη των αστεροειδών, φοβήθηκα. Ένοιωσα αμέσως ότι έπρεπε να κάνω κάτι για να προτατευτώ από μια πιθανή συγκρουση με αυτούς τους ιπτάμενους βράχους. Έτσι, καθώς πετούσα ανέμελος, γύρισα ανάσκελα (αν υπάρχει δηλαδή ανάσκελα στο διάστημα)  και τέντωσα πόδια και χέρια και τα κόλησσα στο σωμά μου λες και ήμουν σε στάση προσοχής. Έτσι προσπάθησα να ελέξω λίγο την επικίνδυνη βαρυτήτα που ήθελε εμένα και όσο κόσμο πετούσε δίπλα μου να συγκρουστεί με τους αστεροειδής.

Ένοιωσα ότι αν περιόριζα τις κινησεις του εαυτού μου στο ελάχιστο τότε θα περιόριζα και τις πιθανότητες να συγκρουστώ με ένα ατεροειδή. Λίγες κίνησεις, λίγος κίνδυνος, καθόλου κίνησεις καθόλου κίνδυνος. Αλλά έλα που η φορά της βαρύτητας ήταν αναπόφεκτα επικίνδυνη αφού με εσπρωχνέ ή καλίτερα να πω με τραβούσε προς τους αστεροειδής.

Όταν πέρασε από δίπλα μου ένας ταχύς και μεγάλος αστεροειδής κατάλαβα ότι μπορούσα με το μυαλό μου και με μιά ελαφριά κίνηση του κεφαλιού μου να ελέξω τις κινήσεις μου και να αποφύγω τον κάθε επικύνδινο αστεροειδή που ερχόταν κατα-πάνω μου. Αυτή η συνειδητοποίηση με έκανε να νοιώσω ότι μπορούσα να σωθώ από την καταδίκη μου να συγκρουστώ με ένα ιπτάμενο βράχο λόγω της βαρύτητας. Έτσι λίγο αριστερά το κεφάλι, ή λίγο δεξία, κινούμουν μετα δυσκολίας μα κινούμουν και απέφευγα τον κάθε αστεροειδή που ήθελε να με χτυπήσει ή έστω να με αγγίξει ανεπανόρθωτα.

Και εκεί που ένας μεγάλος αστεροειδής ερχόταν κατα πάνω μου και η κίνηση που έκανα με την βοήθεια του κεφαλιού μου δεν ήταν αρκετή για να τον αποφύγω, εκεί που ένοιωσα ότι η μετωπική σύγκρουση ήταν αναπόφεκτη, άνοιξα πόδια και χέρια και τινάχτηκα προς τα πάνω λες και ξυπνούσα από ένα κακό όνειρο και άρχισα πάλι να πετάω. Αυτή την φορά πετούσα ανάμεσα στους επικίνδυνους αστεροειδής κουνώντας όμως χέρια και πόδια μα και κεφάλι. Πετούσα πάλι όμορφα και ξέγνοιαστα όπως πριν μόνο που αυτή την φορά πετούσα μέσα στην ζώνη των αστεροειδών και με ελιγμούς και πιρουέτες απέφευγα οποιαδήποτε σύγκρουση.

Εκείνη την στιγμή κατάλαβα ότι είτε προσπαθούσα να ελέξω κάθε κίνηση μου είτε χόρευα πετώντας ανάμεσα από τους αστεροειδής, ο κίνδυνος σύγκουσης ήταν ο ίδιος, μην σας πω ότι ήταν και λίγο πιο επικονδυνο αν προσπαθούσα να μείνω ακίνητος. Έτσι λοιπόν κατάλαβα ξεκάθαρα πως ότι και να κάνουμε πάντα θα κινδυνεύουμε να συγκρουστούμε, όσο και να προσπαθήσουμε πάντα θα υπάρχει η πιθανότητα να αποτύχουμε, όσο γρήγορη και αν είμαστε πάντα κάτι θα μας ξεπεράσει... Γι'αυτό λέω ας χορέψουμε πετώντας μέσα στον κίνδυνο παρά να περάσουμε οποιαδήποτε ζώνη αστεροειδών με κλειστά μάτια και σε στάση προσοχής.

Και αν δεν έγινα κατανοητός θα το πω ακόμα πιο απλά: ότι και να κάνουμε δεν μπορούμε να ελέξουμα καμιά φορά και καμιά πορεία στο διάστημα που ζούμε γι'αυτό απολαύστε αυτό το ταξίδι, χορέψτε και χαμογελάστε.

Υ.Γ. Όταν ξύπνησα από το όνειρο με τους αστεροειδής, παραιτήθηκα από την δουλειά μου, αγόρασα ένα ιστιοπλοϊκό και έφυγα για την χώρα των Μαμελούκων, αφού δεν το ελέγχουμε ότι και να κάνουμε, ας το απολάυσουμε τουλάχιστον.

Junction - A point where two or more things are joined

Άγγιξε με για καληνύχτα, μην μου μιλήσεις και μην ζητήσεις χάδι.

Άγγιξε με για καληνύχτα και μην με κρίνεις που εγώ δεν μπορώ να ανταποδώσω.

Κοίτα με όπως όλους τους άλλους ανθρώπους  και κρίνε με όπως αυτούς που δεν αγαπάς.

Σήκω και φύγε από κοντά μου, μην μένεις από συνήθεια ούτε από ανάγκη.

Μονόλογος

Πάντα έβρισκα αστείους τους μονολόγους, είτε αυτοί μιλούσαν για την ειρήνη είτε για τον θάνατο, για την υγεία, για την θλίψη ή τον πόλεμο....

Όποιο θέμα και αν πραγματεύεται ένας μονόλογος είναι αστείος, για σκεφτείτε το λίγο: ενα ον, ένα ανθρώπινο ον μιλάει μόνο του, χρησιμοποιεί την γλώσσα που ανακαλύφθηκε κατεξοχήν για να επικοινωνεί με τους άλλους ανθρώπους, χρησιμοποιεί λοιπόν αυτό το σπουδαίο εργαλείο για να μιλήσει στον εαυτό του.

Τώρα θα μου πείτε μιλάει κάποιος με τον εαυτό του γιατί έτσι προσπαθεί να επικοινωνήσει με τον ίδιο και να γνωρήσει καλύτερα τον εαυτό. Διερωτώμαι όμως, αν μπορούμε να υπάρξουμε καθολου μόνοι μας, αν μπορουμε να επικοινωνησουμε πραγματικά με τον εαυτό μας χωρίς τους γύρω μας. 

Η απόλυτη εικόνα της ματαιότητας, να προσπαθείς να εξηγήσει αυτά που νοιώθεις, να κάνεις κατανοητά αυτά που νοιώθεις μιλώντας τα μόνο με τον εαυτό σου και όχι με τους άλλους.

Συμβουλή άπο το Παρελθόν

Σκεψου οτι εισαι τυχερος και χαρισματικος για αλλαγη, μην ξανα-σκεφτεις οτι αδικεισαι ή οτι είσαι θύμα. Δοκιμασε αυτη την καινουργια σκεψη να δουμε τι θα γινει...
Και αλήθεια τι μπορεί να συμβεί;
Ναι ίσως να παει κατι στραβά, ίσως τα πραγματα να εξελιχθούν πολυ διαφορετικα από οτι τα φαντάστηκες, ισως να σε προδώσουν και να σε πληγώσουν... και ναι τότε θα πέσεις στα πατώματα κ θα γίνεις ράκος αλλά θα σηκωθείς πάλι, θα γίνεις καλά και υα προχωρήσεις.

It is what it is

Και εκεί που εγώ άρχισα να λέω σε δύο φίλους πως νοιώθω, πως αντιλλαμβάνομαι τον εαυτό μου αδύνατο γι'αυτό που συμβαίνει, ότι τελικά ίσως να είμαι εγωιστής και κτητικός. Εκεί που έριχνα στον εαυτό μου και στην ιδιοσυγκρασία μου όλο το φταίξιμο. Εκεί που ξεκίνησα την υπερ-αναλυση ότι ίσωα να είμαι υπερβολικά συναισθηματικός και επηρεάζομαι εύκολα και γι'αυτό τον λόγο πρέπει να αλλάξω.
Με διακόπτει μια φίλη και μου λέει, μην κρίνεις τον εαυτό σου, δεν υπάρχει πρέπει και δεν πρέπει. Απλά δέξου αυτό που συμβαίνει. It is what it is!

Το σώμα έχει μνήμη

Από μικρός μου άρεσε η ιδέα ότι αλλάζω συνεχώς, μεγαλώνω, εξελίσομαι, αλλάζω γνώμη, μορφή, περιβάλλον, αλλά και ανθρώπους του περιβάλλοντος μου. Αυτή η ιδέα μου παρείχε μια πολύ όμορφη αίσθηση ελευθερίας.

Φυσικά αυτή η άισθηση ελευθερίας μέσα της ελόχευε κάτι επικύνδινο, γιατί η αισθηση αυτη αδυνατεί να συνειδητοποιήσει ότι το σώμα παρέμενε το ίδιο όσο και αν μεγάλωνε, οσο και αν γερνούσε και άσπριζε, το σώμα κουβαλούσε το ίδιο βάρος (πάνω-κάτω). Ο οργανισμός ήταν ο ίδιος που είχα πάντα, μπορεί κατα καιρούς να τον ενδυνάμωνα και άλλοτε πάλι να αδυνάτιζε, να αρρωστουσε ή να ηταν απόλυτα υγειης, αλλά πάντα ήταν ο ίδιος οργανισμός, με τα ίδια όργανα, τις ίδιες ευαισθησίες, τις ίδιες.φοβίες, πάθη και ανασφάλειες.

Όλα αυτά αποτελόυσαν ένα κομμάτι του εαυτού μου που δεν μπορούσε να αλλαξει όσο και αν εβρισκα γοητευτική την οποιαδήποτε αλλαγή. Αυτό ήταν ένα κομμάτι που είχε πιο έντονη μνήμη από την νοητική μου μνήμη, γιατί πολύ απλά το σώμα έχει την δική του μνήμη. Τα κύτταρα μας κουβαλούν πολλά που εμείς ίσως να ξεχάσαμε ή δεν δώσαμε την απαραίτητη σημασία, τα κύτταρα μας έχουν και αυτά μνήμη.

"Για τα κύτταρα μου, είμαι ο Θεός. Αλλά κι αυτά αναρωτιούνται αν υπάρχω ή όχι."

Dr Ananda Balayogi Bhavanani

Science says: "This body is a machine".

Church says: "This body is a sin".

And I say "This body ia a freaking fiesta".

Ραβδώσεις

Ραβδώσεις

Ρυτίδες

Ουλές

Ζωή.

Εργασία στον Εαυτό

1. Να έχεις άμεμπτο λόγο
2. Να μην παίρνεις τίποτε προσωπικά
3. Να μην κάνεις υποθέσεις για οποιονδήποτε και για οτιδήποτε 
4. Να δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό ότι και αν κάνεις

History of Spirituality

Chapter 1: The Age of Fire

Chapter 2: The Age of Love

Chapter 3: The Age of Emancipation

Chapter 4: The Age of Depression

Chapter 5: The Age of "Now"

That's it!

Ο ήλιος ανατέλλει
Η γη γυρίζει
Και εγώ αγαπάω

Τόσο απλά!

Κλαίω,

Κάθε μερα κλαίω.

Από την ημερα που επεστρεψα,

κλαίω κάθε μέρα.

Μου εχει στοιχίσει τελικά αυτή η αλλαγή.

Εξωτερικεύω τον πόνο μου,

έτσι μου είπε ο ψυχολόγος μου να λέω.

Εξωτερικέυω τον πόνο μου,

Κάποτε ντρεπόμουνα για αυτή την εξωτερίκευση.

Καποτε ντρεπόμουνα που ήμουν τόσο συναισθηματικός.

Ντρεπόμουνα γιατί είμαι άντρας και «οι άντρες δεν κλαίνε».

Μα εγώ συγκινόμουν από μικρός και έκλαιγα από μικρός,

Ή έστω ήθελα να κλάψω.

Αλλα οι άντρες δεν κλαίνε και εγώ έιμαι άντρας

Έτσι τα δάκρυα μου τά εκανα χολή τα έκανα τσιγάρο.

Έγινα άντρας και δεν έκλαιγα όπως όλοι οι άντρες άλλωστε

Γιατι οι άντρες δεν κλαίνε.

Και εγώ είμαι άντρας.

Άντρας με καρκίνο, άντρας με ψυχολογικά, άντρας με κατάθλιψη

Μα άντρας που δεν κλαίει γιατί οι άντρες δεν κλαίνε.

Ενηλικίωση

Αρχή Πρώτη:
Τα πράγματα συμβαίνουν.
Τα ουσιαστικά πράγματα, αυτά που πραγματικά έχουν σημασία συμβαίνουν και δεν μπορείς να τα ελέξεις οτι και να κάνεις. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι αληθινός και σε εγρήγορση.
Και το μόνο που μπορείς να ελέξεις είναι τα επιφανειακά.

Αρχή Δεύτερη:
Κοιτάω πάντα μέσα μου και όχι τους άλλους.
Σταματώ να παρατηρώ τους άλλους και παρατηρώ το μέσα μου. Εξάλλου όλος ο κόσμος είναι μέσα μας. Όλα τα πάθη, οι Ιστορίες, οι αμαρτίες και οι αλλαγές βρίσκονται μέσα μας.

Kareem's Father

Kareem's Father was the son of a hardworking Merchant in the Middle East. He was neither rich nor poor, he had only two camels and a dog but he was a good man with a good reputation among the merchants.

Kareem's father had an extraordinary feeling for his son's future. He was strongly feeling, almost knew that one day the King of Arabia would kill his son, Kareem.

 Kareem's father didn't just felt that his son would die but he had this weird feeling of knowing that his son will die. He knew that the fate of his son was to die from a royal sword.

"Were you ever so certain that something bad will happen?" he was constantly asking his customers. Did you ever feel that a member of your family will die?"

"Did you ever feel that the fate of a relative is to die young from a king's sword and you cannot stop it whatever you are willing to do?"  he continued asking in vain.

"Did you ever feel that you need to kill the king to save your son?" Did you?" he was almost crying one day to a group o Southern Merchants. And to his surprise one of them answered: "Yes I know what you are talking about the same happened to me!"

"Is your son alive?' Kareem's Father asked. "No, he died 5 years ago'. The man answered. 'A king's soldier killed him in a village's skirmish... But I know how to save your son!"

 (to be continued)

Πάμε άλλη μία:

You will become what you think about!

Having heard this, you may choose to think the same over and over again...

But you can never say again that you didn't know!

Η προβολή της Σκιάς

   

        Κάθε που την βλέπω άγγελο, είναι άγγελος

        Kάθε που την βλέπω δαίμονα...

Valentine my ass

Κάποια χρόνια πριν, αρκετά χρόνια πριν είναι η αλήθεια - τόσα χρόνια πριν που πραγματικά με ξαφνιάζει που το θυμάμαι ακόμα - είχα μια περίεργη γκόμενα που με έπαιρνε συνέχεια τηλέφωνο. Όχι δεν ήταν ενοχλητική απλά λίγο φλύαρη. Με έπαιρνε τηλέφωνο και μιλούσαμε για ώρες. Μ’αρεσε δεν λέω ήταν και αυτή πολύ αναλυτική και αρκετά ισχυρογνώμων, αλλά με κούραζε λίγο. Για εμένα αυτή η τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε ήταν αρκετά ικανοποιητική, σχεδόν υπέρ του δέοντος. Αν υπάρχει δέον σ’αυτή την περίπτωση. Όπως και να έχει εγώ όσο καιρό ήμασταν μαζί παίζει να την έπιασα συνολικά 2-3 φορές. Θυμάμαι πολύ γλαφυρά να μου λέει: «το δικό σου τηλέφωνο δεν μπορεί να καλέσει; Μόνο κλήσεις δέχεται;» Όντως λες και μόνο κλήσεις δεχόταν το τηλέφωνο μου από αυτήν, αφού ποτέ δεν έπαιρνα εγώ. Θυμάμαι τότε το βρήκα και λίγο αστείο το σχόλιο της, μάλιστα σκέφτηκα ότι κάπως έτσι εγώ χρησιμοποιούσα το κινητό μου: το είχα για να με καλούν παρά για να καλώ εγώ ο ίδιος… 

Κάποια χρόνια μετά, αρκετά χρόνια μετά είναι η αλήθεια – τόσα χρόνια μετά που πραγματικά με ξαφνιάζει που κάνω αυτή την σύνδεση – είχα μια περίεργη περιπέτεια με το κινητό μου. Όχι δεν μου το έκλεψαν ούτε το έχασα, απλά έσπασε.  Τις πρώτες μέρες το βρήκα και λίγο ενδιαφέρον, λίγο ρομαντικό χωρίς κινητό. Σκέφτηκα ότι μπορώ να κάνω λίγες μέρες χωρίς κινητό. Μετά όμως από μια εβδομάδα πήγα τρέχοντας να πάρω καινούργιο, ήθελα και εγώ όπως όλοι να επικοινωνώ με τους γύρω μου. Πήρα λοιπόν ένα ωραίο καινούργιο κινητό που έκανε και εγώ δεν ξέρω πόσα πράγματα. Για να ξεκλειδώνει είχε ένα περίεργο κωδικό που καλά-καλά δεν θυμόμουνα. Είχε όμως και μια ρύθμιση για να το ξεκλειδώνεις με το δαχτυλικό σου αποτύπωμα. Να μην τα πολυλογώ πολύ τεχνολογία.
Σε ένα restart όμως που είχα κάνει το καινούργιο υπερ-κινητό δεν ξεκλείδωνε με το δαχτυλικό μου αποτύπωμα, αντ’αυτού ήθελε τον περίεργο κωδικό τον οποίο δεν θυμόμουνα. Έτσι δεν μπορούσα να ξεκλειδώσω το κινητό με αποτέλεσμα να μην μπορώ να το χρησιμοποιήσω. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα μαζί του, ούτε ξυπνητήρι να βάλω, ούτε στο ίντερνετ να μπω, ούτε μηνύματα να δώ, και σαφώς ούτε να τηλεφωνήσω.. Τίποτα απολύτως δεν μου επέτρεπε να κάνω αν δεν έβαζα τον κωδικό που είχα ήδη ξεχάσει! Όταν όμως με καλούσαν μπορούσα να το απαντήσω. Ήταν ένα υπερ-κινητό που δεχόταν μόνο κλήσεις, τίποτε άλλο…

Happy Valentine's Day!

Elation

I am depressed, and I want to get " I " out of this depression. The opposite of depression is elation, I cannot force myself to be elated. I can, however, get drunk. This makes me wonderfully elated, and so when the next depression arrives, I have a quick cure.

The subsequent depressions have a way of getting deeper and blacker, because I am not digesting the depressed state and eliminating its poisons. So i need to get drunker to drown them. Very soon I begin to hate myself for getting so drunk, which makes me still more depressed -- and so it goes.

Alan Watts
Page 127
The Wisdom of Insecurity

You will become what you think about!

Having heard this, you may choose to think the same thing over and over again...

But you can never say again that you didn't know!