Κλαίω,

Κάθε μερα κλαίω.

Από την ημερα που επεστρεψα,

κλαίω κάθε μέρα.

Μου εχει στοιχίσει τελικά αυτή η αλλαγή.

Εξωτερικεύω τον πόνο μου,

έτσι μου είπε ο ψυχολόγος μου να λέω.

Εξωτερικέυω τον πόνο μου,

Κάποτε ντρεπόμουνα για αυτή την εξωτερίκευση.

Καποτε ντρεπόμουνα που ήμουν τόσο συναισθηματικός.

Ντρεπόμουνα γιατί είμαι άντρας και «οι άντρες δεν κλαίνε».

Μα εγώ συγκινόμουν από μικρός και έκλαιγα από μικρός,

Ή έστω ήθελα να κλάψω.

Αλλα οι άντρες δεν κλαίνε και εγώ έιμαι άντρας

Έτσι τα δάκρυα μου τά εκανα χολή τα έκανα τσιγάρο.

Έγινα άντρας και δεν έκλαιγα όπως όλοι οι άντρες άλλωστε

Γιατι οι άντρες δεν κλαίνε.

Και εγώ είμαι άντρας.

Άντρας με καρκίνο, άντρας με ψυχολογικά, άντρας με κατάθλιψη

Μα άντρας που δεν κλαίει γιατί οι άντρες δεν κλαίνε.