Μονόλογος

Πάντα έβρισκα αστείους τους μονολόγους, είτε αυτοί μιλούσαν για την ειρήνη είτε για τον θάνατο, για την υγεία, για την θλίψη ή τον πόλεμο....

Όποιο θέμα και αν πραγματεύεται ένας μονόλογος είναι αστείος, για σκεφτείτε το λίγο: ενα ον, ένα ανθρώπινο ον μιλάει μόνο του, χρησιμοποιεί την γλώσσα που ανακαλύφθηκε κατεξοχήν για να επικοινωνεί με τους άλλους ανθρώπους, χρησιμοποιεί λοιπόν αυτό το σπουδαίο εργαλείο για να μιλήσει στον εαυτό του.

Τώρα θα μου πείτε μιλάει κάποιος με τον εαυτό του γιατί έτσι προσπαθεί να επικοινωνήσει με τον ίδιο και να γνωρήσει καλύτερα τον εαυτό. Διερωτώμαι όμως, αν μπορούμε να υπάρξουμε καθολου μόνοι μας, αν μπορουμε να επικοινωνησουμε πραγματικά με τον εαυτό μας χωρίς τους γύρω μας. 

Η απόλυτη εικόνα της ματαιότητας, να προσπαθείς να εξηγήσει αυτά που νοιώθεις, να κάνεις κατανοητά αυτά που νοιώθεις μιλώντας τα μόνο με τον εαυτό σου και όχι με τους άλλους.