Και εκεί που εγώ άρχισα να λέω σε δύο φίλους πως νοιώθω, πως αντιλλαμβάνομαι τον εαυτό μου αδύνατο γι'αυτό που συμβαίνει, ότι τελικά ίσως να είμαι εγωιστής και κτητικός. Εκεί που έριχνα στον εαυτό μου και στην ιδιοσυγκρασία μου όλο το φταίξιμο. Εκεί που ξεκίνησα την υπερ-αναλυση ότι ίσωα να είμαι υπερβολικά συναισθηματικός και επηρεάζομαι εύκολα και γι'αυτό τον λόγο πρέπει να αλλάξω.
Με διακόπτει μια φίλη και μου λέει, μην κρίνεις τον εαυτό σου, δεν υπάρχει πρέπει και δεν πρέπει. Απλά δέξου αυτό που συμβαίνει. It is what it is!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου