Από όλα τα ζευγάρια που έχω γνωρίσει μόνο ένα ξεχώρησε στα μάτια μου. Μόνο ένα κέρδισε το σιωπηλό χειροκρότημα της αποδοχής μου.
Ήταν η Ανεμελιά με τον Άνεμο που απόπνεαν σιγουριά και αγάπη.
Κανένας δεν καταπίεζε κανένα.
Ο καθένας είχε τον χώρο του, τον κόσμο του, τους ανθρώπους του αλλά ταυτόχρονα ο ένας είχε τον άλλο.
Ήτανε μαζί αλλά ήταν και μόνοι τους, ήταν ελεύθεροι αλλά και ζευγάρι.
Ανεξάρτητοι αλλά και εξαρτώμενοι από την φωτιά του πάθους τους.
Ο άνεμος με ένα πνεύμα απλανές και ταξιδιάρικο κουβαλούσε την Ανεμελιά μέσα του χωρίς όμως να την φέρει βαρέως.
Και η Άνεμελιά με ασύγκριτη εσωτερική δύναμη έκανε του κεφαλιού της μα πάντα με τον νου της επενδύοντας στο τίποτα και στα πάντα.
"Αγάπη είναι η προσπάθεια μου να σε φέρω μαλακά πίσω στον εαυτό σου" Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου