Αφήστε αυτό που διαβάζετε και κοιτάξτε γύρω σας. Τι βλέπετε; Βρίσκεστε εκεί που θα θέλατε να είστε; Είναι όλα όπως τα θέλετε;
'Η μήπως, αν κοιτάξετε προσεκτικά τη ζωή σας, ή έστω τη μέρα σας, θα παραξενευτείτε με τις επιλογές που κάνατε και θα δυσκολευτείτε να αναγνωρίσετε τον εαυτό σας σε αυτές;
Κι αν ανακαλύψετε πως ισχύει το δεύτερο, τότε ποιος πήρε όλες αυτές τις αποφάσεις για λογαριασμό σας;
περιοδικό ABATON
6 σχόλια:
επιμύθιο
[κλίσε για χάρη μου το ρήμα Γυναίκα. θα υπακούσω κάθε του πτώση...] Ανωνυμος
Ποια αίσθηση λες να καταπιούμε πρώτη;
[Εγώ σου έμεινα. Εγώ. Η παντοτινή, κατάδικη σου, λευκή σελίδα. Η επόμενη κατάλευκη σελίδα του βιβλίου της ζωής σου, μα κι όσες σελίδες κι αν γεμίσεις,
πάντα, σ’ εκείνες τις άγραφες θα ζεις]
Λευκή κόλλα, η βασιλικότερη των προκλήσεων..
[τελικά πόσο κόκκινη
μπορούν να κάνουν την ηδονή σε μια λευκή κόλλα
αυτές οι γαμημένες οι κτητικές αντωνυμίες…Πόσα νήματα καταχωρίζουν μια ζωή στους σωστούς της χρόνους;Ρήμα: Πληρώνω! Ποιοι δεν φοβήθηκαν τελικά τις απαντήσεις των πτώσεων τούτων;
[Αντωνυμία: Όλοι μας...]
[Αόριστο άρθρο: Μια]
Κι όλο κλίνω όποιο κλιτο μέρος του λόγου μου χάρισες. Κι όλο κλείνω όποιο ακλιτο μου πήρες...
[Εδώ το μόνο που απέμεινε είναι ένα επιφώνημα... Βάλτο εσύ...]
Υποκλίνομαι!
Δημοσίευση σχολίου