Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

Τα παραμύθια δεν φτιάχτηκαν για να αποκοιμίζουν τα παιδιά αλλά για να αφυπνίζουν τους μεγάλους.

Ένα από τα αρχαιότερα είδη της τέχνης του λογού είναι ο μύθος. Χιλιάδες χρόνια πριν, αρχαίοι παραμυθάδες, οι περίφημοι ραψωδοί της αρχαιότητας εξιστορούσαν μύθους σε ακροατήρια που αδημονούσαν να τους ακούσουν. Η τέχνη της αφήγησης συνέχισε μέσα στο χρόνο, δια στόματος αυτών των αοιδών φτάνοντας σχεδόν μέχρι τις μέρες μας με τους Λαϊκούς παραμυθάδες. Ραψωδοί και παραμυθάδες για αιώνες τώρα, περιόδευαν πόλεις και χωριά για να διηγηθούν τα ανδραγαθήματα κάποιου βασιλόπουλου, τις περιπέτειες ενός φτωχού ορφανού ή τα καμώματα κάποιας πριγκιποπούλας. Τα παραμύθια λοιπόν -ένας πανάρχαιος τρόπος ψυχαγωγίας των ανθρώπων, ένα προφορικό δημιούργημα που πηγάζει από τα βάθη των αιώνων- αποτελούν μια πνευματική κληρονομιά ίσως των αρχαιότερων μας προγόνων.

Η σύγχρονη ψυχοθεραπεία με πρωτοπόρο τον Hans Dieckmann υποστηρίζει οτι τα παραμύθια μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν ενήλικες να αντιμετωπίσουν ψυχολογικά προβλήματα. Ένας αποτελεσματικός τρόπος να βοηθηθεί ένας ασθενής είναι να θυμηθεί και να διηγηθεί συνειδητά το αγαπημένο του παραμύθι. Σύμφωνα με τον Dieckmann το αγαπημένο μας παραμύθι δεν είναι τυχαία που έχει αποτυπωθεί στην μνήμη μας, αλλά η σημασία του και οι συμβολισμοί του έχουν να δώσουν απαντήσεις σε προσωπικούς μας προβληματισμούς. Ανακαλώντας στην μνήμη μας το αγαπημένο μας παραμύθι και συνειδητοποιώντας το βαθύτερο νόημα του, τότε μπορούμε να αντιληφθούμε τις ασυνείδητες σκέψεις και φόβους που ίσως να φέρουμε από την γέννηση μας. Έτσι βιώνοντας ξανά με τον ήρωα, του αγαπημένου μας παραμυθιού, τις περιπέτειες και τα ανδραγαθήματα του, μπορούμε να κατανοήσουμε σημαντικές διαστάσεις του ίδιου μας του εαυτού και του κόσμου που μας περιβάλλει.
Αν λοιπόν τα παραμύθια γεννήθηκαν από τις ψυχικές ανάγκες των ανθρώπων δια μέσου των αιώνων για να ανακουφίσουν την αγωνία της ανθρώπινης ύπαρξης, να καθησυχάσουν το φόβο για το θάνατο και να διασκεδάσουν την απέχθεια για την σκληρή πραγματικότητα της ζωής, τότε μέσα από τα παραμύθια, ο καθένας από εμάς, μπορεί να ταξιδέψει βαθιά μέσα στην ψυχή του και να προσεγγίσει αλήθειες στις οποίες βρίσκονται κρυμμένες απαντήσεις σε υπαρξιακές του ανησυχίες.


Η φωτογραφία είναι του Σωτήρη Γιαννάκη http://www.sotirisgiannakis.blogspot.com/


2 σχόλια:

Κωνσταντίνα Χατζηκυριάκου είπε...

Οντως τα παραμυθια δεν γραφτηκαν μονο για παιδια..τα εχουμε αναγκη και εμεις οι μεγαλοι για να ξυπναμε το παιδι που κοιμαται μεσα μας.Καλη χρονια!!!

Andreas D είπε...

Ο Φρόιντ θεωρούσε τα παραμύθια τα όνειρα της ανθρωπότητας όπου εκδηλώνονται (όπως στα όνειρα) ανεκπλήρωτοι πόθοι και εσωτερικές συγκρούσεις των ανθρώπων. Ίσως να έχουμε να μάθουμε πολύ περισσότερα από τα παραμύθια από ότι νομίζουμε!
Καλή χρονιά!