Κύπρος, το νησί των Λωτοφάγων

Στην γη των Λωτοφάγων πρέπει να τρως λωτούς για να μπορείς να επιβιώσεις.
Η ομοιογένεια είναι αυτό που επιδιώκει η κοινότητα των λωτοφάγων και όλοι μαζί από κοινού είναι έτοιμοι να βοηθήσουν τον καθένα, να ξεχάσει τι υπάρχει έξω από το νησί. Ο διαφορετικός είναι και ο τρελός του χωριού. Αν νιώθεις διαφορετικός, αν φαίνεσαι διαφορετικός ή ακόμη χειρότερα αν είσαι διαφορετικός, ετοιμάσου να αντιμετωπίσεις τους αγριεμένους λωτοφάγους που θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να σε αλλάξουν. Πόσες φορές, συμφώνησα μαζί τους γιατί φοβήθηκα μήπως καταλάβουν, ότι δεν τρώω τους λωτούς που παράγει το νησί. Πόσες φορές, θυμάμαι να ψάχνω κανένα λωτό ξεχασμένο στις τσέπες μου, για να μπορέσω να γίνω σαν αυτούς και να περάσει η νύχτα πιο εύκολα .
Οι δυσκολίες προσαρμογής, που ενδεχομένως να αντιμετωπίσει ο εκάστοτε επισκέπτης του νησιού, εξαφανίζονται άμα προσθέσει στην διατροφή του, τους περιβόητους λωτούς. Αμέσως αντιλαμβάνεται την λωτο-λαγνεία των νησιωτών και την ίδια στιγμή ξεχνάει οτιδήποτε τον προβληματίζει. Παρά την ευχάριστη όμως γεύση του συγκεκριμένου φρούτου, κάποιοι στην αρχή που το δοκιμάζουν θέλουν να ξεράσουν και άλλοι αντιμετωπίζουν ζαλάδες κυρίως τα βράδια που πάνε για ύπνο. Όταν τελειώσει όμως η πρώτη εβδομάδα παραμονής τους στο νησί, όλα τους φαίνονται «αλλιώτικα». Γιατί ο λωτός έχει την δυνατότητα να αλλάξει τον τρόπο που βλέπει κάποιος τον κόσμο, τον τρόπο που σκέφτεται και πράττει.
Τι φρούτο είναι αυτό, που έχει τέτοιες ιδιότητες; Μα τίποτα περισσότερο από τον κυπριακό «λωτό» που στις θερμίδες του συνίστανται όλες οι αντιλήψεις της κοινωνίας του νησιού. Αντιλήψεις, που δημιουργήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες εξαιτίας της ραγδαίας οικονομικής ανάπτυξης σε συνδιασμό με την έλλειψη πραγματικής παιδείας. Ένα περίεργο μίγμα νεοπλουτισμού με συνήθειες και απόψεις βγαλμένες από άλλες εποχές.
Σε αντίθεση με ότι καποιοι από εσάς γνωρίζουν απο την μυθολογία για τον περίφημο λωτό. Ο λωτός που παράγει το δικό μας νησί, σε ταξιδεύει στην γη της αφθονίας και του φαίνεσθαι. Το «έχειν» είναι αυτό που σε καθορίζει, αφού τον χωνέψεις, και όχι το «είναι». Ο λωτοφάγος αντιλαμβάνεται ως ωραίο και υψηλό μόνο το επιφανειακό και το χρήσιμο. Οι επιλογές του καθορίζονται μόνο από την μεγάλη ποσότητα και την ακριβή τιμή, ενώ το πεδίο δραστηριοτήτων του περιστρέφεται γύρω από ένα κόσμο υλικό .
Το πρόβλημα όμως δεν σταματάει εδώ. Ο συγκεκριμένος λωτός περιέχει μια εθιστική ουσία που κάνει τον ανθρώπινο οργανισμό να την έχει ανάγκη για την λειτουργία του. Με αποτέλεσμα οι λωτοφάγοι να αυξάνονται ανησυχητικά. Έτσι το νησί κατοικείται σχεδόν αποκλειστικά από Λωτοφάγους που δεν νοιάζονται παρά για τα επουσιώδη, δεν σκέφτονται παρά τα υλικά αγαθά και καταλήγουν να χάνουν κομμάτι-κομμάτι τη γη τους.

(συνεχίζεται)