Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Φλωρίτιδα

Αποτελεί το επόμενο στάδιο του καλού παιδιού και είναι ένας μακρινός απόγονος του ξεχασμένου βαρβατουάρ. Είναι ο άντρας που πάσχει από την γνωστή πια σε όλους φλωρίτιδα, μια ασθένεια που σύμφωνα με τις τελευταίες επιστημονικές μελέτες του πανεπιστημίου της Ατλαντίδας είναι μία ψυχολογική διαταραχή που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι άντρες της νέας γενιάς.

Ο φλώρος αναθρεμένος από μια μάνα πολύ δυναμική αγνοεί ότι οι γυναίκες γουστάρουν καταβάθος την ανδρική καφρίλα και έτσι δεν προσπάθησε ποτέ να γνωρίσει την βαρβατουάρ πλευρά του. Νουθευμένος από μικρός ότι οφείλει να είναι κύριος απέναντι στα κορίτσια και να μην τα εκμεταλλεύεται, έχει μετατραπεί σε ένα τύπο άντρα που δεν έχει αναπτύξει την ανδρική του διάσταση. Σημαντικό χαρακτηριστικό του φλώρου είναι οι πολύχρονες σχέσεις. Μεγάλη μερίδα των αντρών που πάσχουν από φλωρίτιδα δύσκολα μπορούν να διακρίνουν τον έρωτα από την αγάπη και δηλώνουν όμως με παρρησία και με μια αφελή βεβαιότητα, ότι βρήκαν την μία και μοναδική τους αγάπη. Οι πιο συνηθισμένες συμπεριφορές φλώρων είναι η σαχλώδης έκφραση της αγάπης τους με επετείους και γιορτές των ερωτευμένων.

Στην σύγχρονη εποχή όλοι οι άντρες αντιμετωπίζουν μεγάλο κίνδυνο να μολυνθούν από την Φλωρίτιδα αφού η έξαρση του φεμινισμού στις γυναίκες προκαλεί κρίση στον μέχρι τώρα καθορισμένο ρόλο του άντρα και τις γυναίκας. Δημιουργείται έτσι ένα μεγάλο μπέρδεμα στην συμπεριφορά και την ταυτότητα των δύο φύλων. Η δυναμική γυναίκα, σταδιακά παίρνει το παραδοσιακό ρόλο του άντρα και ο άντρας υπακούοντας στις επιταγές της από καλό παιδί μετατρέπεται σε φλώρο με έντονα αναπτυγμένη την γυναικεία του πλευρά.
Το χειρότερο όμως είναι ότι ο φλώρος αδυνατεί να φανταστεί το εαυτό του ως μονάδα. Ως ένα άνθρωπο δηλαδή που μπορεί να λειτουργήσει μόνος του μέσα στον κόσμο χωρις να χρειάζεται την στήριξη κανενός. Από αυτή του την αδυναμία πηγάζει και η ανάγκη του να είναι συνέχεια με άλλους ανθρώπους ή να βρίσκεται συνέχεια δίπλα στην σύντροφο του. Γνωρίζοντας και ο ίδιος ότι καταβάθος η φλωρίτιδα που τον χαρακτηρίζει είναι μια έκδηλη προσωπική αδυναμία που τον καταδυναστεύει, αποφεύγει την μοναξιά γιατί έτσι γνωρίζει πως θα έρθει αντιμέτωπος με τους βαθύτερους του φόβους και με τις πιο μυχιές του σκέψεις.

Η μόνη ελπίδα σωτηρίας ενός φλώρου είναι μια «προσωπική θεομηνία» που θα τον ταρακουνήσει σε τέτοιο βαθμό ώστε να του αλλάξει συθέμελα την κοσμοαντίληψη του. Ο φλώρος μπορεί να απαλλαχθεί από αυτή του την αδυναμία μόνο όταν ένα συνταρακτικό γεγονός αναστατώσει την ζωή του. Όπως για παράδειγμα όταν «η γυναίκα της ζωής του» τον αφήσει για κάποιο άλλο πριγκηπόπουλο.Για τον φλώρο μια τέτοια ψυχρολουσία λειτουργεί όπως το να ρίξεις ένα παιδί που δεν ξέρει κολύμπι στα βαθιά νερά μιας λίμνης. Όπως το παιδί κινδυνεύει να πνιγεί αλλά σχεδόν πάντα καταφέρνει να επιπλεύσει στην επιφάνεια του νερού και να μάθει έστω και με αυτό τον σκληρό τρόπο να κολυμπάει, έτσι και ο φλώρος (μπροστά σ’αυτή την άγρια κατεδάφιση του οικοδομήματος που στεγάζει την φλωρίτιδα του), μπορεί και αυτός να μάθει να κολυμπάει μέσα στον κόσμο, να ψαρεύει και να απολαμβάνει τα μακροβούτια μιας "ριψοκίνδυνης" ζωής.

9 σχόλια:

Nifada είπε...

Για άλλη μια φορά υποκλίνομαι!!!

Anael είπε...

respect!

Andreas D είπε...

:)

Ευχαριστώ!

Μην Ακους Την Ναυσικα είπε...

χμ, πολλές αλήθειες :) :)

Andreas D είπε...

Πάλι καλά που δεν είναι κολλητική η φλωρίτιδα! :P

dyosmaraki είπε...

Στο μόνο που θα διαφωνήσουμε είναι πως η φλωρίτιδα προϋποθέτει μακροχρόνιες σχέσεις. Νομίζω πως συμβαίνει το αντίθετο. Για να νοιώθουν αγαπητοί όσοι πάσχουν από φλωρίτιδα, αναζητούν διαρκή επιβεβαίωση. Αυτό τους σπρώχνει να αναζητούν την αυτοεπιβεβαίωση από κανάρα σε κανάρα...
Ετσι νοιώθουν δυνατοί και αυτοεπιβεβαιώνονται διαρκώς σε κάθε νέα αγκαλιά. Κάτι σαν τη σχέση του Dracula με το αίμα δηλαδή...
Τουλάχιστον έτσι πιστεύω

Andreas D είπε...

Μου φαίνεται ότι διαρκή επιβεβαίωση μπορείς να έχεις και σε μια μακρόχρονη σχέση... Άλλωστε επιβεβαίωση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα την βρεις αμα την έχεις ανάγκη!
Αυτό που είναι δύσκολο να βρει κάποιος είναι την δύναμη να επιλέγει ελεύθερα χωρίς να καθοριζονται οι αποφάσεις του απο τις ανασφάλειες του!! Και δυστυχώς πολλες φορες το να διατηρούμε μια μακροχρονη σχέση έχει να κάνει με την αδυναμία μας να ελευθερωθούμε από τις ανασφάλειες μας.

M είπε...

Έχεις φυσικά απόλυτα δίκιο. Αναρωτιέμαι όμως αν αυτό δεν ισχύει εξίσου και για τις γυναίκες...γιατί υπάρχουν αρκετές εξαρτημένες σχέσεις, απλώς όταν η εξαρτημένη είναι η γυναίκα, μήπως απλά μας έρχεται πιο "φυσιολογικό"?

Καλό βραδάκι εύχομαι!

Andreas D είπε...

Σαφώς ισχύει και για τις γυναίκες.. για τις εξαρτημένες γυναίκες! Αλλά νομίζω ότι ναι μας φαίνεται διαφορετικό άμα είναι η γυναίκα σε αυτή την θέση, λίγο γιατί η φύση της είναι διαφορετική, λίγο γιατί ο συγγραφέας είναι άντρας και ναι, λίγο γιατί μας έρχεται πιο φυσιολογικό.