Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Το πρώτο κινούν


Το αίσθημα της μοναξιάς προσπαθεί ο καθένας από εμάς να γεμίσει.
Έρωτας, τέχνη, οικογένεια, φίλοι, ταξίδια, διασκέδαση... 'Ολα αυτά σκεδάνουν την μοναξιά και να αναπληρώσουν το κενό που νιώθουμε.
Το ενδεχόμενο να μείνουμε μόνοι μας τρομοκρατεί, μα ταυτόχρονα λειτουργεί σαν μια κινητήρια δύναμη που μας σπρώχνει προς τα εμπρός, μας κάνει να προχωρήσουμε να κάνουμε πράγματα, να ζήσουμε....
Η ειρωνία για τον άνθρωπο είναι ότι η μοίρα του είναι η μοναξιά. Ο καθένας από εμάς καποια μερα θα μείνει μόνος του.. Ο άνθρωπος σ’αυτό τον κοσμο ερχεται και φευγει μονος..
Ότι προσπαθεί με κάθε μέσο να αποφύγει μια ολόκληρη ζωή αναπόφευκτα θα συναντήσει τελικά μπροστά του.

5 σχόλια:

k είπε...

αρχή και τέλος δεδομένο, το ενδιάμεσο είναι που μας δυσκολεύει!!!

Andreas D είπε...

Το ενδιάμεσο.. μου φαίνεται πως γεμίζει κάπως έτσι:

"Πρέπει να 'σαι πάντα μεθυσμένος..
Εκεί είναι όλη ιστορία: είναι το μοναδικό προβλημα.
Για να μην νιώθεις το φρικτό φορτίο του χρόνου
που σπάζει στους ώμους σου και σε γέρνει στη γη
Πρέπει να μεθας αδιάκοπα. Αλλά με τι;
Με κρασί, με ποίηση, με αρετή..
με ότι θέλεις, αλλά μέθα..."

Μπωντλαίρ

kLEistrO είπε...

γεμίσαμε σίσυφους, ειδημονες και φρικιά γιατί? γιατί είμαστε ζωντανοί και το πληρώνουμε, χρειαζόμαστε αυτή την απόδειξη προκειμένου να πεθάνει το σώμα μας μια οποιαδήποτε μέρα. Το σώμα, που φιλοξένησε τόσους και τόσους έρωτες στο κέντρο του μέσα και το πνεύμα που τους έφθειρε όσο μπορούσε!

υ.γ.
καλώς σε βρήκα.., με βρήκες.. το αποτέλεσμα μετράει..

jo. είπε...

Γι' αύτο ας ζήσουμε πάνω απ' αυτούς σαν δυνατοί άνεμοι,γείτονες του ήλιου.Ετσι είναι που ζει ο δυνατός άνεμος.Και σαν τον άνεμο μια μέρα θα φυσήξω ανάμεσά τους και με το πνεύμα μου θα κόψω την άνασα του πνεύματος τους:έτσι θέλει το μέλλον μου να γίνει...
"Προσέξτε να μην φτύνετε ενάντια στον άνεμο.."
ΝΙΤΣΕ.

Andreas D είπε...

"Σε τελική ανάλυση ο καθένας μας πιστεύει, αισθάνεται και κρίνει με τον τρόπο που του αξίζει".
Deuleuze