Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

Παράλογο vs Λογικής



Λογική: Θες κάτι να πιεις;
Παράλογο: Βάλε μου ένα ουίσκι.
Λογική: (Του βάζει και του το δίνει)
Παράλογο: (Το κατεβάζει σαν σφηνάκι.) Είμαι παγιδευμένος μέσα στο σώμα μου. Θέλω να με βοηθήσεις να βγω.
Λογική: Τι θες να κάμω;
Παράλογο: Μίλα μου, κάνε με να μιλήσω!
Λογική: Τι να σου πω;
Παράλογο: Ότι σου κατέβει στο μυαλό. Απλά μίλα μου. Κάνε με να μιλήσω. Έστω και για άσχετα.

(παύση)

Λογική: Σ’αρέσει το μήλο;
Παράλογο: Ναι
Λ: Το τρως με την φλούδα ή το τρως μόνο του;
Π: Με την φλούδα.
Λ: Τι σ’αρέσει στην φλούδα;
Π: Η φλούδα.
Λ: Η φλούδα; (χαμογελάει)
Π: Η φλούδα.
Λ: Η Φλάνδρα;
Π: Φλάνδρα;
Λ: Ξέρεις που είναι η Φλάνδρα;
Π: Τι είναι η Φλάνδρα;
Λ: Είναι μια περιοχή στο Βέλγιο.
Π: Έχεις πάει εκεί;
Λ: Όχι.
Π: Θες να πας;
Λ: Ναι.
Π: Να πας που δηλαδή;
Λ: Σ’αυτή την περιοχή που λέγεται Φλάνδρα
Π: Φάλαγγα!
Λ: (χαμογελάει) Η Φάλαγγα του Φράνγκο.
Π: Ζήτω ο Φράνγκο!
Λ: Γιατί;
Π: Φράγκο, Φράγκος, Φραγκόσυκο.
Λ: Σ’αρέσουν τα Φραγκόσυκα
Π: Πολύ
Λ: Φραγκόσυκα ή Σύκα;
Π: Σύκα
Λ: Η Συκιά ρίχνει τα φύλλα της. Εσύ ρίχνεις τα φύλλα σου;
Π: Νομίζω.
Λ: Το νοιώθεις αμα πέφτουν;
Π: Αμα πέφτει τι;
Λ: Τα φύλλα σου.
Π: Μ’αρέσει αμα πέφτουν τα φύλλα. Μ’αρέσει η πτώση.
Λ: Γιατί;
Π: Γιατί αυτό είναι που μας συμβαίνει συνέχεια, ασταμάτητα πέφτουν τα φύλλα μας, πέφτουν ασταμάτητα, πέφτουμε και εμείς μαζί τους.
Λ: Πέφτουμε και σηκωνόμαστε.
Π: Ποτέ δεν σηκωνόμαστε.
Λ: Πάντα σηκωνόμαστε.
Π: Πάντα πέφτουμε, μόνο πέφτουμε. Συνέχεια πέφτουμε, γερνάμε, ασπρίζουμε, πεθαίνουμε.
Λ: Θάνατος. Τι έιναι ο Θάνατος;
Π: (Χαμογελάει, Γελάει ευγενικά, πιο έντονα, γελάει παρανοϊκά)
Λ: Χαιρέκακος;
Π: Ο Χίτλερ.
Λ: Χίμαιρα.  Η χίμαιρα του Χίτλερ
Π: Η Χίμαιρα της ζωής.
Λ: Όπιο.
Π: Όπιο είσαι εσύ.
Λ: Είμαι;
Π: Είσαι.
Λ: Αυτό είναι κομπλιμέντο.
Π: Κίνα.
Λ: Ναι το όπιο είναι στην Κίνα.
Π: Το Σινικό τείχος είναι στην Κίνα.
Λ: Εσύ που είσαι;
Π: Εδώ.
Λ: Η Ψυχή σου που είναι;
Π: Στον παράδεισο.
Λ: Πιστέυεις στον παράδεισο;
Π: Βάλε μου ποτο, (του βάζει και του το δίνει) Πιστέυω στην Κόλαση.
Λ: Γιατί;
Π: Τώρα, εδώ, αυτό που ζούμε είναι η κόλαση. Βάλε μου και άλλο ποτο (του βάζει, το πίνει)

(μικρή παυση)

Λ: Όταν ήμουν μικρή πιστευα ότι η λέξη κόλαση βγαίνει από τη λέξη κόλος... Τότε πίστευα ότι και τα δύο ήταν φαύλα, κακά, ανεπιθύμητα.
Π: Η κόλαση βγάινει απ’τον κόλο; (χαμογελάει)
Λ: Κόλος ή Κουλός; Ποια λέξη προτιμάς;
Π: Κουλός
Λ: Εσύ είσαι κουλός;
Π: Μερικές φορές νομίζω ότι είμαι κουλός.
Λ: Γιατί;
Π: Οι γονείς μου με έκαναν κουλό.
Λ: Μια χαρά σε βλέπω εγώ.
Π: Με έκαναν κουλό εδώ (δείχνει το στόμα του).
Λ: Όλους οι γονείς μας, μας έχουν κάνει κουλούς.
Π: Ζήτω οι κουλοί!
Π-Λ: Ζήτω!


4 σχόλια:

new-girl-on-the-blog είπε...

!!!!!!!!!

Andreas D είπε...

!!!

;)

kovo voltes... είπε...

Πολύ πολύ ενδιαφέρον διάλογος...Τελικά βγαίνει ποτέ νικητής σ'αυτό το αέναο ντέρμπι?

Andreas D είπε...

μπαα.. μάλλον μένει αέναο!