Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Κατα τον Δαίμονα εαυτού

"Θα ήθελα να ήμουν βαθιά διανοούμενος και όχι στείρος μαλάκας, που ζει αναμασώντας αποφθέγματα..." Χάρης Ρώμας

Φερέφωνα παντού, φερέφωνο η τηλεόραση, φερέφωνο το βιβλίο, φερέφωνο εσύ... Ο κόσμος μόνο αναπαράγεται. Ένας δρόμος διάσπαρτος με συγκεκριμένες συμπεριφορές που οφείλουμε να ακολουθήσουμε. Ακόμα και η πιο σπουδαία απάντηση για την ανθρώπινη ύπαρξη, ακόμα και ο πιο σοφός λόγος που χαράζεται βαθιά στην ψυχή σου, ακόμα και η ομορφότερη στάση ζωής που μιλάει στην καρδιά σου δεν μπορεί να σε βοηθήσει γιατί απλά δεν είναι η δικιά σου αλήθεια, αλλά η αλήθεια
κάποιου άλλου.
Η αλήθεια σου βρίσκεται μέσα σου και εκεί πρέπει να την ψάξεις. Μόνο για μια στιγμή να μπορούσες να σταματήσεις να σκέφτεσαι όπως σε έχουν μάθει να σκέφτεσαι.. Μόνο για μια στιγμή να μπορούσες να δεις τον κόσμο όπως ποτέ ξανά... Τότε ίσως και να μπορούσες να νιώσεις ελεύθερος. Τα μεγαλύτερα δεσμά, τα πιο σκουριασμένα κάγκελα των κελιών βρίσκονται στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Κάγκελα που κάρφωσαν βίαια άλλοι και έτσι φυλάκισαν τις πραγματικές μας δυνατότητες. Κάγκελα που με τις πράξεις μας νομίζουμε ότι συντρίβουμε αλλά στην πραγματικότητα επιβεβαιώνουμε την ύπαρξη τους. Γιατί η αλήθεια είναι ότι οι απόψεις μας, τις περισσότερες φορές, δικαιολογούν την προσωπική μας κατάσταση, δικαιολογούν τον εαυτό μας και την θέση που βρίσκεται. Πόσο μεγαλύτερος θα ήταν ο κόσμος μας αν τον κρίναμε με κάτι πιο ουσιαστικό από τις εμπειρίες μας; Πόσο διαφορετικοί θα ήμασταν αν μπορούσαμε να χαζέψουμε γύρω μας τον κόσμο με τα μάτια του διπλανού μας; Αν μπορούσαμε να δούμε με αφέλεια σαν μικρά παιδιά και με συμπόνοια σαν παππούδες;

Αυτό πρέπει να κάνουμε, να αποκτήσουμε συμπόνοια με τους γύρω μας γιατί απλά τους χρειαζόμαστε
και συνέπεια με τον εαυτό μας γιατί απλά είναι το μόνο που έχουμε.

Συμπόνοια και συνέπεια, ένα ζευγάρι που είναι καταδικασμένο να είναι πάντα μαζί για δικό μας όφελος, γιατί η συμπόνοια για τους γύρω μας, μπορεί να προέλθει μόνο από την συνέπεια με τον εαυτό μας. Μια συνέπεια που μας ορίζει να είμαστε απόλυτα σύμφωνοι με τις ανάγκες και τα θέλω μας, σύμφωνοι με τα χαρακτηριστικά μας και την αλήθεια μας.
Αυτός που είναι σύμφωνος με τον εαυτό του είναι και αυτός που μπορεί να είναι και πάντα καλά με τους γύρω του. Και έτσι μπορεί να είναι πηγαίος και αυθεντικός. Και έτσι όσοι τον περιβάλλουν, του είναι πραγματικά αναγκαίοι και οικείοι

Υ.Γ.  "Με φοβίζει ο χρόνος που περνάει, γιατί ξέρω πως δεν πρέπει να πεθάνω ηλίθιος και ξένος με τον εαυτό μου¨ Περικλής Κοροβέσης

7 σχόλια:

Κωνσταντίνα Χατζηκυριάκου είπε...

ποσο δικαιο εχεις!!πραγματικα για να τα πηγαινεις καλα με τους αλλους πρεπει να τα εχεις βρει με τον εαυτο σου.Οταν ξερεις ποιος εισαι και τι θελεις ,τοτε μπορεις να αγαπησεις τους αλλους και να μην τους βλεπεις ανταγωνιστικα,ουτε με φθονο..Μονο οι ανθρωποι που ειναι καλα με το μεσα τους,μπορει να ειναι καλα και με τους απεξω...

Andreas D είπε...

Ευχαριστώ Κωνσταντίνα! Χαίρομαι πολύ που συμφωνείς!

iliokamenos είπε...

πρέπει να πιστέψεις σε σένα πρώτα, αν θέλεις να δραπετεύσεις από τα κάγκλεα του μυαλού σου και να τρέξεις ελεύθερος...

καλώς σε βρήκα..

Andreas D είπε...

Μεγάλη αλήθεια! Όλα ξεκινούν αμα πιστέψουμε στον εαυτό μας και στις δυνατότητες του!

Μην Ακους Την Ναυσικα είπε...

συνέπεια.. enough said..

jo. είπε...

Στην μοναδική συνήθεια που είμαστε συνεπείς είναι τα λάθη μας.Αυτά τα κατά συνθήκην λάθη που μας απομακρύνουν από τον μέσα μας κόσμο..Ο κοινωνικός αποκλεισμός που βιώνουμε, αρχή και τέλος έχει τον μέσα μας συμβιβασμό.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ..ΟΜΟΡΦΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ.

Andreas D είπε...

Ποσο δίκαιο έχεις... "Ο κοινωνικός αποκλεισμός που βιώνουμε, αρχή και τέλος έχει τον μέσα μας συμβιβασμό."
Ευχαριστώ jo
Καλημέρα κ σε εσένα!