Η επανάσταση ξεκινάει εδώ και τώρα

Δεν υπάρχει πραγματικά καμιά ανάγκη να βγεις στους δρόμους, καμιά ανάγκη να φωνάξεις, καμιά ανάγκη να τσακωθείς με κάποιον... Γιατί η αλλαγή μπορεί να επέλθει με μια πολυ μικρή και ουσιαστική κίνηση.
Μια απλή κίνηση μπορεί να προκαλέσει ένα τεράστιο φαινόμενο ντόμινο που θα συνεπάρει όλο τον κόσμο.

Όλα μπορούν να ξεκινήσουν ακόμα και με την απλή απόφαση σου να βάλεις το αποσμητικό σου πρώτα κάτω από την αριστερή μασχάλη και μετά κάτω από την δεξιά. Με μια απλή απόφαση να μην γελάσεις με ένα συνηθισμένο αστείο ή και να μην απαντήσεις σε ένα χαζό σχόλιο.
Η αλλαγή δεν χρειάζεται ούτε φανφάρες ούτε φωνές, η αλλαγή πιστέψτε με δεν χρειάζεται να οργανώσεις κοινωνικά σύνολα και αγώνες για το κοινό καλό. Η αλλαγή χρειάζεται μόνο εσένα... Άμα εσύ ξεσηκωθείς, ξεβολευτείς και αλλάξεις, τότε και μόνο τότε επέρχεται η αλλαγή.

Δοκίμασε για αρχή να κάνεις κάτι διαφορετικό από αυτά που έκανες συνήθως... Σήκω μια μέρα νωρίτερα για να δεις την ανατολή του ήλιου. Σήκω μια μέρα από την δεξιά πλευρά του κρεβατιού σου παρά από την αριστερή. Βουρτσισε τα δόντια σου κρατώντας το βουρτσάκι με το αδύνατο σου χέρι. Κάπως έτσι θα ξεκινήσει και μια ουσιαστική αλλαγή ή έστω κάπως έτσι η θα προετοιμαστείς για την ουσιαστική αλλαγή.

Γιατί είναι λίγο αφελές να πιστέυεις ότι μπορεί μια κοινωνία να αλλάξει αν εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να αλλάξεις μικρά πράγματα στην καθημερινότητα σου.

“Ν΄ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω."  Ν. Καζαντζάκης 

Ιστός

Μήπως εμείς οι Ελλαδίτες έχουμε πολύ γεροδεμένο κοινωνικό ιστό στις εξόδους μας αλλά πολύ αδύνατο κοινωνικό ιστό σε θέματα που έχουν να κάνουν με την οικογένεια, τον σεβασμό του άλλου και της πραγματικής αποδοχής της διαφορετικότητας...

Μήπως πρέπει να μιλούμε λιγότερο και να αρχίσουμε να ακούμε... 

Να σταματήσουμε να γελάμε και να μείνουμε λίγο αταραχοι... 

Να προσπαθήσουμε να μην απαντήσουμε και αντ'αυτου να σκεφτούμε ...

Να αφήσουμε πίσω μια καλή ατάκα χιούμορ και να πάμε ουσιαστικά παρακάτω...

Υ. Γ. Προσέξτε γιατί τις παραπάνω φορές το χιούμορ απλά ξεμπροστιάζει τον ρατσιστικό τροπο που σκεφτόμαστε. 

Είμαι άντρας, είμαι straight και κάνω γιόγκα

https://avant-garde.com.cy/prosopa/eimai-antras-eimai-skaliotis-straight-kai-kanw-yoga

The road not taken

Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I—
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

Can you think greater than you feel?

“Warning: when feelings become the means of thinking, or if we cannot think greater than how we feel, we can never change. To change is to think greater than how we feel. To change is to act greater than the familiar feelings of the memorized self.”