Karma Police

"Ολα μας τα δεινά προέρχονται από το ότι δεν είμαστε σε θέση να καθίσουμε ήρεμα σε ενα δωμάτιο μοναχοί".

Η μοναξιά είναι ένας καθρέφτης του εαυτού σου, ένα πιστό αντίγραφο του εγώ σου, των πράξεων σου και των φόβων σου, μια ενοχλητική υπενθύμιση των πόθων σου και των αντασφαλειών σου.

Άμα δεν μπορείς να μείνεις μόνος είναι λες και φοβάσαι να δεις ποιος πραγματικά είσαι, φοβάσαι να αντιμετωπίσεις τον χαρακτήρα σου και τα κουσούρια του.

Το ενδεχόμενο να μείνεις μόνος πρέπει να σταματήσει να σε τρομοκρατεί, καιρός είναι να συνηθίσεις την μοναξιά που σε φλερτάρει, καιρός να καταλάβεις ότι η μοναξιά είναι η μοίρα του ανθρώπου.

Γιατί αυτός που δεν μπορεί να περάσει ποιοτικά τον χρόνο του με τον εαυτό του δεν μπορεί να τον περάσει ποιοτικά με κανένα.

Πάντα θα έχεις αφετηρία την μοναξιά σου χωρίς να σημαίνει ότι θα ζεις μόνος, θα εξακολουθείς να είσαι αυθύπαρκτος μα θα συνυπάρχεις και με τους γύρω σου.

Η απελπισμένη προσπάθεια σου να γεμίζεις με κάθε τρόπο την μοναξιά που νιώθεις σε οδηγεί σε συνταγές που απλά σκοτώνουν τον χρόνο σου. Σταμάτα να ξοδεύεις την ενέργεια σου στα χαζά και στα ανούσια γιατί απλά φοβάσαι ότι δεν θα ξέρεις τι θα κάνεις την ενέργεια που θα σου περισσέψει, γιατί δεν θα έχεις που να την διοχετεύσεις.

Μάθε να διαχειρίζεσαι την μοναξιά και τότε δεν θα είσαι ποτέ μόνος. Σταμάτα να προσπαθείς να σκεδάνεις το κενό που νιώθεις και ζήσε μέσα στο κενό σου. Καιρός να δημιουργήσεις, να αφουγκραστεις, να ανακαλύψεις τις δυνατότητες σου..

"Το σημαντικότερο πράγμα με το οποίο συναντήθηκα στη ζωή μου είναι η μοναξιά που σε κάνει να σκέφτεσαι κάτι βαθύ, ποιητικό και θείο, και παύεις να είσαι μόνος. Το σημαντικότερο πράγμα είναι να είσαι μόνος αλλά να μπορείς να αντιληφθείς την απεραντοσύνη".

Περικλής Κοροβέσης

Φλωρίτιδα

Αποτελεί το επόμενο στάδιο του καλού παιδιού και είναι ένας μακρινός απόγονος του ξεχασμένου βαρβατουάρ. Είναι ο άντρας που πάσχει από την γνωστή πια σε όλους φλωρίτιδα, μια ασθένεια που σύμφωνα με τις τελευταίες επιστημονικές μελέτες του πανεπιστημίου της Ατλαντίδας είναι μία ψυχολογική διαταραχή που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι άντρες της νέας γενιάς.

Ο φλώρος αναθρεμένος από μια μάνα πολύ δυναμική αγνοεί ότι οι γυναίκες γουστάρουν καταβάθος την ανδρική καφρίλα και έτσι δεν προσπάθησε ποτέ να γνωρίσει την βαρβατουάρ πλευρά του. Νουθευμένος από μικρός ότι οφείλει να είναι κύριος απέναντι στα κορίτσια και να μην τα εκμεταλλεύεται, έχει μετατραπεί σε ένα τύπο άντρα που δεν έχει αναπτύξει την ανδρική του διάσταση. Σημαντικό χαρακτηριστικό του φλώρου είναι οι πολύχρονες σχέσεις. Μεγάλη μερίδα των αντρών που πάσχουν από φλωρίτιδα δύσκολα μπορούν να διακρίνουν τον έρωτα από την αγάπη και δηλώνουν όμως με παρρησία και με μια αφελή βεβαιότητα, ότι βρήκαν την μία και μοναδική τους αγάπη. Οι πιο συνηθισμένες συμπεριφορές φλώρων είναι η σαχλώδης έκφραση της αγάπης τους με επετείους και γιορτές των ερωτευμένων.

Στην σύγχρονη εποχή όλοι οι άντρες αντιμετωπίζουν μεγάλο κίνδυνο να μολυνθούν από την Φλωρίτιδα αφού η έξαρση του φεμινισμού στις γυναίκες προκαλεί κρίση στον μέχρι τώρα καθορισμένο ρόλο του άντρα και τις γυναίκας. Δημιουργείται έτσι ένα μεγάλο μπέρδεμα στην συμπεριφορά και την ταυτότητα των δύο φύλων. Η δυναμική γυναίκα, σταδιακά παίρνει το παραδοσιακό ρόλο του άντρα και ο άντρας υπακούοντας στις επιταγές της από καλό παιδί μετατρέπεται σε φλώρο με έντονα αναπτυγμένη την γυναικεία του πλευρά.
Το χειρότερο όμως είναι ότι ο φλώρος αδυνατεί να φανταστεί το εαυτό του ως μονάδα. Ως ένα άνθρωπο δηλαδή που μπορεί να λειτουργήσει μόνος του μέσα στον κόσμο χωρις να χρειάζεται την στήριξη κανενός. Από αυτή του την αδυναμία πηγάζει και η ανάγκη του να είναι συνέχεια με άλλους ανθρώπους ή να βρίσκεται συνέχεια δίπλα στην σύντροφο του. Γνωρίζοντας και ο ίδιος ότι καταβάθος η φλωρίτιδα που τον χαρακτηρίζει είναι μια έκδηλη προσωπική αδυναμία που τον καταδυναστεύει, αποφεύγει την μοναξιά γιατί έτσι γνωρίζει πως θα έρθει αντιμέτωπος με τους βαθύτερους του φόβους και με τις πιο μυχιές του σκέψεις.

Η μόνη ελπίδα σωτηρίας ενός φλώρου είναι μια «προσωπική θεομηνία» που θα τον ταρακουνήσει σε τέτοιο βαθμό ώστε να του αλλάξει συθέμελα την κοσμοαντίληψη του. Ο φλώρος μπορεί να απαλλαχθεί από αυτή του την αδυναμία μόνο όταν ένα συνταρακτικό γεγονός αναστατώσει την ζωή του. Όπως για παράδειγμα όταν «η γυναίκα της ζωής του» τον αφήσει για κάποιο άλλο πριγκηπόπουλο.Για τον φλώρο μια τέτοια ψυχρολουσία λειτουργεί όπως το να ρίξεις ένα παιδί που δεν ξέρει κολύμπι στα βαθιά νερά μιας λίμνης. Όπως το παιδί κινδυνεύει να πνιγεί αλλά σχεδόν πάντα καταφέρνει να επιπλεύσει στην επιφάνεια του νερού και να μάθει έστω και με αυτό τον σκληρό τρόπο να κολυμπάει, έτσι και ο φλώρος (μπροστά σ’αυτή την άγρια κατεδάφιση του οικοδομήματος που στεγάζει την φλωρίτιδα του), μπορεί και αυτός να μάθει να κολυμπάει μέσα στον κόσμο, να ψαρεύει και να απολαμβάνει τα μακροβούτια μιας "ριψοκίνδυνης" ζωής.

Η θλίψη είναι ευλογημένη

Τι μου χρειάζονται οι άνθρωποι που δεν μπορούν να αντιληφθούν την απόχρωση των λανθάνοντων σκέψεων μου, που δεν μπορούν να ψηλαφίσουν το κόσμο το βράδυ, που δεν μπορούν να δουν το μεγαλείο της θλίψης..

Η θλίψη οδηγεί στην πραγματική αλήθεια. Μόνο μέσα στη θλίψη μπορείς να παρατηρήσεις την ανεπάρκεια των ιδεών, την κενότητα των εννοιών, το σκοτάδι της καθημερινής ανατολής του ήλιου. Χρειάζεται θλίψη για να προχωρήσεις από τα απλά επίπεδα σκέψης στα βαθύτερα, από την επιφάνεια στην ουσία. Σκεφτόμαστε σε μια εγγενή κατάσταση θλίψης.

Τώρα καταλαβαίνω πως κάθε μεγάλη μορφή στροβιλιζόταν στα βάθη της ψυχής του, με μια πηγαία ανεξήγητη θλίψη. Και όλα αυτά γιατί δημιουργούμε συχνότερα μέσα από την θλίψη παρά μέσα από την χαρά.