Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

Τα όρια της σκέψης σου τελειώνουν μαζί με τα όρια της γλώσσας σου.

Εν αρχή ην ο λόγος, αφού από τον λόγο ξεκινάει ο κόσμος να πλάθεται, αφού με τον λόγο οι άνθρωποι επικοινωνούν πρώτα με τον εαυτό τους και μετά με τους συνανθρώπους τους.
Περιγράφοντας τα συναισθήματα σου, τις ανησυχίες σου, τις ιδέες σου είναι ο μόνος τρόπος να τα συλλάβεις και να τα αισθανθείς... Με τον λόγο μπορείς να μετουσιώσεις τα ένστικτα σου, γιατί με τον λόγο μπορείς να τα κατανοήσεις.
Κάποτε μια φίλη από την Τουρκία μου είπε ότι στην γλώσσα της δεν υπάρχει η λέξη, πρόκληση και ότι για να αντιληφθεί την συγκεκριμένη λέξη όφειλε να την εξηγήσει στον εαυτό της, ως μια λέξη που εκφράζει μια κατάσταση ευχάριστης δυσκολίας.
Πόσο πιο δύσκολη, σκέφτηκα, θα ήταν η επικοινωνία με τον εαυτό μας και μεταξύ μας αμα δεν υπήρχαν οι κατάλληλες λέξεις; Πόσο διαφορετικά θα ήταν όταν θα έπρεπε να λέμε την πρόκληση, "ευχαριστη δυσκολία" και τον κίνδυνο να τον περιγράφαμε ως "την πιθανότητα να συμβεί κάτι κακό».
Τις προάλλες διάβαζα ότι υπάρχουν φυλές στην Ινδονησία που δεν γνωρίζουν την λέξη έρωτας γιατί δεν υπάρχει ως λέξη στην γλώσσα που χρησιμοποιούν. Και αμα δεν σου έμαθαν μια δύσκολη έννοια όπως τον έρωτα, τουλάχιστον λεκτικά, πως μπορεί κάποιος να αντιληφθεί αυτό το συναίσθημα, η ουσία του οποίου απασχολεί εδώ και αιώνες τον άνθρωπο.
Γι’αυτό κυρίως το λόγο είμαστε τυχεροί σαν Έλληνες αφού η γλώσσα που χρησιμοποιούμε έχει ένα ωκεανό από λέξεις και έννοιες που μπορούν να αναπαραστήσουν το σύμπαν.

Γιατί πως μπορεί ένας ολόκληρος λαός να αντιληφθεί την έννοια μιας λέξης που δεν υπάρχει στην γλώσσα του. Πως μπορεί να περιγράψει ένα συγκεκριμένο συναίσθημα αμα δεν έχει τις κατάλληλες λέξεις;
Η γλώσσα είναι το μέσο και οι λέξεις τα εργαλεία για να δημιουργήσουμε τον κόσμο μας. 'Ισως τελικά ο πολιτισμός έχει να κάνει με την γλώσσα. Γιατί η γλώσσα αυξάνει τις ηδονές μας και οι λέξεις μας μεταφέρουν έννοιες και μας προβάλουν παραστάσεις..


Σημείωση: Η φωτογαφία είναι του Στέλιου Καλλινικου http://www.stelioskallinikou.blogspot.com/