Lady Uber

Εμφανίστηκε λίγο πριν το τέλος της μετα-μοντέρνας εποχής και αποτελεί το νέο είδος της "ελεύθερης" γυναίκας στην σύγχρονη κοινωνία. Το κύριο της χαρακτηριστικό είναι ο ακομπλεξάριστος της χαρακτήρας, ενώ η μεγαλύτερη της κατάκτηση είναι η αποβολή σχεδόν όλων των ανασφαλειών της.
Συνήθως έχει κάποια περιττά κιλά. Θα την δείτε όμως να τα αντιμετωπίζει με επιδεικτική αδιαφορία. Γνωρίζει πολυ καλά ότι τα παχάκια της είναι ευεργετικά πιασίματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν "ερωτικές λαβές" στο sex και γι'αυτό δεν θα την ακούσετε ποτέ να δηλώνει ότι την επόμενη εβδομάδα ξεκινάει δίαιτα ούτε ότι το εκλαίρ έχει 372 γαμημένες θερμίδες.
Η Lady Uber μπορεί επίσης προς έκπληξη των ανδρών να μαγειρεύει. Μην φανταστείτε καμιά αρρωστημένη Βέφα, αλλά σίγουρα έχει κανα-δυο συνταγές κρυμμένες στο συρτάρι της για να την παλέψει κατά την περίοδο της κατοχής. Αποφεύγει το μακιγιάζ και αν καμιά φορά δεν έχει άλλη επιλογή από το να βαφτεί, δεν μασκαρεύεται σαν κλόουν αλλά πάντα διαλέγει το φυσικό look. Ντύνεται πάντα σύμφωνα με τον σωματότυπο της, αναδεικνύοντας έτσι το κορμί της, δίχως να μπαίνει σε κολάν που δεν χωράει και να ανεβαίνει σε ξυλοπόδαρα που της γαμάνε τα πόδια. Τις περισσότερες φορές αποφεύγει το σουτιέν γιατί απλά νιώθει να την περιορίζει. Η Uberlady παραδόξως καταλαβαίνει τον άντρα. Ξέρει ότι κάθε άντρας μπορεί να υπάρξει και γουρούνι, γι'αυτό και τον ανέχεται με "μεγαλοψυχία", χωρίς όμως να τον νταντεύει. Όσο για τα standards καθαριότητας, δεν τον ξεσκατίζει ποτέ, τον αφήνει να κολυμπήσει στην βρωμιά και την σαπίλα μέχρι να αποφασίσει ο ίδιος, ότι ήρθε η ώρα να σώσει το τομάρι του, από την απειλή της μηνιγγίτιδας.

Είναι μια βελτιωμένη εξέλιξη της γυναίκας-καριόλας. Σε αντίθεση όμως με την καριόλα που έκανε τον φεμινισμό σημαία ξεχνώντας την θηλυκότητα της και αναπτύσσοντας την ανδρική της πλευρά με ψέματα, φτύσιμο και ξεπέτες, η Lady Uber αναδεικνύει την γυναικεία της φύση, αποβάλλοντας στοιχεία αμαζόνας που υιοθέτησε η πρόγονος της. Ο τρόπος ζωής της καριόλας και τα κούφια θέλω της δεν αρκούν στην Uber, γιατί απλά ψάχνει κάτι πιο ουσιαστικό. Στην πορεία για να το βρει (σ'αυτό το σημείο πολλοί την μπερδεύουν με την καριόλα) είναι διατεθειμένη να φασωθεί, να πουτανιέψει και να ξενοκοιμηθεί με τον καθένα.
Η Lady Uber είναι δραστήρια και δυναμική μα ταυτόχρονα θηλυκιά και τρυφερή γι'αυτό και δημιουργεί κακό συνδυασμό με τον Βαρβατουάρ αλλά και με τον Φλώρο. Ο πρωτόγονος χαρακτήρας του Βαρβατουάρ δεν μπορεί να ανεχτεί μια δυναμική γυναίκα που δεν μπορεί να εξουσιάσει, ενώ η άτσαλα αναπτυγμένη ιδιοσυγκρασία του Φλώρου συγκρούεται με τον ερωτισμό της.

Η Uber θέλει λίγη καφρίλα σε συνδυασμό με τζεντλεμεντίλα. Δεν είναι γαζέλα για να την κυνηγίσει ο Βαρβατουάρ, ούτε είναι η ίδια κυνηγός για να ρίχνει τα δίκτυα της σε κάθε Φλωρούμπα περαστικό που δεν μπορεί να την προσεγγίσει. Αυτό που ζητάει είναι ένα αμοιβαίο παιχνίδι, ένα ατίθασο φλερτ που ο καθένας θα ρίξει άφοβα τα χαρτιά του στο τραπέζι και θα παίξουν και οι δύο με ίσους όρους. Θέλει κάποιον που να της δίνει την αίσθηση της κυριαρχίας και της ισότητας μαζί, κάποιον που να μπορεί να την ξεκωλιάσει αλλά πάντα μετά να την σκεπάζει με την κουβέρτα της θαλπωρής.
Παρόλα αυτά η Lady Uber σαν μετεξέλιξη της καριόλας και μακρινός απόγονος του καλού κοριτσιού έχει και αυτή, την τάση να κολλάει με φλώρους και με βαρβατουάρ. Η αλήθεια είναι ότι έχει ανάγκη και την βαρβατίλα αλλά και την φλωρίτιδα, γιατί η Uber συνδυάζει την γυναικεία φύση με όλα τα χαρακτηριστικά της νέας εποχής. Έτσι ενώ η μοίρα του καλού κοριτσιού είναι ο Βαρβατουάρ και της Καριόλας ο Φλώρος (ή και αντίστροφα). Η Lady Uber δεν έχει άλλη επιλογή από το να ψάξει τον Ubersexual της.


Υ.Γ. Το κείμενο είναι απόλυτα εμπνευσμένο και σε μερικά σημεία οι χαρακτήρες του είναι περήφανα κλεμμένοι από την στήλη της Ειρήνης Χειρδάρη, Bedtime Stories στην Lifo. Πιο συγκεκριμένα: http://www.lifo.gr/mag/columns/3028

" Υπάρχουν φορές που νοιώθουμε τη μοίρα να κλείνει γύρω μας σαν χέρι γύρω από πόμολο πόρτας. Ναι, μπορούμε να αντισταθούμε. Αλλά ένα πόμολο που δεν γυρίζει, μια πόρτα που κολλάει και δεν ανοίγει, είναι ενοχλητική για τους Θεούς. Και οι Θεοί μπορεί να αποφασίσουν να την ανοίξουν με μια κλοτσιά. Ή ακόμα χειρότερο, μπορεί να απομακρυνθούν αηδιασμένοι, αφήνοντας μας να κρεμόμαστε βουβοί από τους σφιχτούς μεντεσέδες μας, έχοντας χάσει την μοναδική ευκαιρία στην ζωή να ανοιχτούμε στον περιττό κίνδυνο, και επομένως και στην γοητεία της ζωής. "

Τομ Ρόμπινς

Ταξίδι στη Άβυσσο

Γυναίκα: Τώρα μπορούμε να ονειρευτούμε.. Έλα, και μη σκέφτεσαι πια, μην κοιτάς πια προς τον έρωτα.

Άντρας: Όχι... Τώρα είναι αδύνατο. Μπορούμε να μη σκευτόμαστε πια, αλλά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι κάποτε σκεφθήκαμε.. Ας φανούμε δυνατοί και ας χωρίσουμε για πάντα. Μακάρι να καταφέρουμε να ξεχάσουμε πως ονειρευτήκαμε τον έρωτα κι αυτός αποδείχτηκε ένα ασήμαντο άγαλμα..

Γυναίκα: Δεν τολμώ πια να πω πως σ' αγαπώ, αλλά θα σ' αγαπώ για πάντα. Εσύ σίγουρα δεν μ' αγάπησες.. Εσύ...

Άντρας: Αχ σε καταλαβαίνω, σε καταλαβαίνω. Εσύ δε μ'αγαπας. Αγαπάς το μελλοντικό σου παιδί.

Γυναίκα: Όχι, εσύ δε με καταλαβαίνεις, δεν καταλαβαίνεις την γυναίκα. Σ' αγαπώ και σε σένα αγαπώ τον πατέρα του μελλοντικού παιδιού μου. Δυο πράγματα αγαπώ σε σένα. Ακόμα και αν δεν κάναμε παιδιά δεν θα έπαυα να σ' αγαπώ. Πως θέλεις να καταλάβεις τις γυναίκες αν θεωρείς τον εαυτό τους ανώτερο τους;

Άντρας: Αχ, μα δεν μ' αγαπάς αγνά. Αυτό που αγαπάς είναι το σπιτικό που θα σου δώσω - εμένα, τον άντρα σου, το παιδί που θα ερχόταν, το σπίτι, το νοικοκυριό, τη συντροφιά που θα κρατούσαμε ο ένας στον άλλο, τους φίλους που θα είχαμε ως ανδρόγυνο... Για δες πόσο διαφορετικοί είμαστε! Εσύ μ'αγαπάς γιατί με χρειάζεσαι, ενώ εγώ σ'αγαπώ με εκεινη την υψηλή αγάπη που έχει ο άνθρωπος για τα περιττά.

Γυναίκα: Περιττά! Αλίμονο στους ανθρώπους αν αγαπούσαν έτσι! Το περιττό είναι αυτό που μπορείς να πετάξεις. Κανείς δεν σκέφτεται να πάρει μαζί του στον ουρανό το περιττό.. Όταν μια γυναίκα αγαπάει, ο άντρας που αγαπάει είναι το απαραίτητο και το περιττό μαζί. Τι κακό υπάρχει στο ν'αγαπάς το ουσιώδες; Για μένα είσαι τα πάντα. Πέρα από σένα δεν υπάρχει τίποτα να αγαπήσω... Κοίτα αν αγαπάς τόσο πόλυ το περιττό είναι γιατί σου είναι αναγκαίο. Ίσως να θέλεις να πεις ότι το περιττό είναι πάντα στον πληθυντικό... Αχ είναι τόσο θλιβερό που πρέπει να είναι αληθινό! Πόσο μ'έκανες να υποφέρω...

Άντρας: Τίποτα δεν είναι αυτό που θα έπρεπε να είναι... Δυστυχήσαμε αυτό είναι όλο. Φτάσαμε στη στροφή αυτού του δρόμου κι απο'κει είδαμε την αγάπη και δεν μπορέσαμε να συνεχίσουμε να αγαπάμε.

Γυναίκα: Δεν μ'αγάπησες ποτέ. Αν με είχες αγαπήσει δεν θα μπορούσες να πεις κάτι τέτοιο. Αν με είχες αγαπήσει δεν θα σκεφτόσουν τον έρωτα, θα σκευτόσουν εμένα. Ναι, τώρα τέλειωσαν όλα, αλλά τέλειωσαν γιατί ανάμεσα μας δεν υπήρξε τίποτε άλλο εκτός από την αγάπη μου. Ίσως να μ'αγαπησες επειδή σκευτόσουν ότι σ'αγαπούσα ή ότι θα έπρεπε να σ'αγαπώ. Δεν ξέρω για ποιο λόγο μ' αγάπησες, αλλά δεν μ' αγάπησες από έρωτα..
Γιατί με κοιτάζεις έτσι τόσο διαφορετικά τόσο απόμακρα;

Άντρας: Γιατί τώρα συνειδητοποιώ πόσο λίγο ξέρουμε τι είμαστε, τι σκεφτόμαστε, τι μας οδηγεί. Τώρα καταλαβαίνω πόσο μπερδεμένα και παράλογα είναι όλα αυτά. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο. Ένα τεράστιο χάσμα χωρίζει την μια ψυχή από την άλλη. Να τη ανακαλύψαμε. Εγώ το βλέπω αλλά εσύ δεν θέλεις να το δεις. Όμως ανακαλύπτοντας ότι δεν ξέρω τι να κάνω, κατάλαβα ότι ανάμεσα σε μας και σε μένα τον ίδιο ανοίγεται ένα άλλο χάσμα.. Περπατάμε σαν υπνοβάτες σ'ένα τόπο γεμάτο χάσματα...

Fernando Pessoa